पारा पारा हुआ पैराहन\-ए\-जाँ ----सैद राझीद हझमी

वो उन्हें याद करें जिसने भुलाया हो कभी
हमने उनको न भुलाया न कभी याद किया

पारा पारा हुआ पैराहन-ए-जाँ
फिर मुझे छोड़ गये चारागराँ

कोई आहट, न इशारा, न सराब
कैसा वीराँ है ये दश्त-ए-इम्काँ

वक़्त के सोग में लम्हों का जुलूस
जैसे इक क़ाफ़िला-ए-नौहागराँ

चार-सू ख़ाक़ उड़ाती है हवा
अस्तराँ, काबातराँ, तेग़-ए-रवाँ

कैसे घबराये हुए फिरते हैं

तेरे मोहताज़ तेरे दिल-गज़दाँ

माझ्या आयुष्याच्या वस्त्राचे तुकडे तुकडे झाले

माझ्यावर उपचार करणारे मला सोडून गेले !

ना काही पायाचे आवाज ; ना काही इशारे ; ना मृगजळाचे आभास

किती वैराण आहे हे एकटेपणाचे वाळवन्ट!

दुःखाच्या काळात प्रत्येक क्षण साजरा करतोय उत्सव

जसा एक प्रेत यात्रेला चाललेला समूह (काफिला )! 

चारी दिशांना राख उडवतो  आहे वारा
उंबरठ्यावर;जुगाराच्या अड्ड्यावर;तलवारीच्या धारधार पात्यावर!

कसे घाबरून फिरत आहेत

तुझ्या शिवाय असलेले; तुझ्या दिलाची भीक मागणारे !