करते हैं मुहब्बत सब ही मगर हर दिल को सिला कब मिलता है
आतीं हैं बहारें गुलशन में हर फूल मगर कब खिलता है
आतीं हैं बहारें गुलशन में हर फूल मगर कब खिलता है
मैं राँझा न था तू हीर न थी हम अपना प्यार निभा न सके
यूँ प्यार के ख़्वाब बहुत देखे ताबीर मगर हम पा न सके
यूँ प्यार के ख़्वाब बहुत देखे ताबीर मगर हम पा न सके
मैंने तो बहुत चाहा लेकिन तू रख ना सकी वादों का भरम
अब रह रह कर याद आता है जो तूने किया इस दिल पे सितम
अब रह रह कर याद आता है जो तूने किया इस दिल पे सितम
पर्दा जो हटा दूँ चेहरे से तुझे लोग कहेंगे हरजाई
मजबूर हूँ मैं दिल के हाथों मन्ज़ूर नहीं तेरी रुस्वाई
मजबूर हूँ मैं दिल के हाथों मन्ज़ूर नहीं तेरी रुस्वाई
सोचा है के अपने होंठों पर मैं चुप की मोहर लगा लूँगा
मैं तेरी सुलगती यादों से अब इस दिल को बहला लूँगा
मैं तेरी सुलगती यादों से अब इस दिल को बहला लूँगा
अर्ध्या रात्री जेंव्हा दुनियावाले जेंव्हा स्वप्नात हरवले असतात
अश्या मध्ये प्रेमाचे मरीज आठवणीचे दिवे जाळत बसले असतात!
करतात प्रेम सगळेच जण; पण प्रत्येकाला कोठे प्रतिसाद मिळतो ?
फुलांच्या बगीच्यात बहार आली असताना सुधा ;प्रत्येक कळी कोठे उमलत असते ?
मी रांझा नव्हतो आणि तू हिर नव्हतीस ; आपण आपले प्रेम निभाऊ शकलो नाही
तशी प्रेमाची स्वप्ने खूप बघितली ; पण शेवटा पर्यंत पोचू शकलो नाही !
मी तर खूप चाहत होतो पण तू राखू शकली नाहीस आपल्या वचनांचा भ्रम
आता राहून राहून आठवण येती आहे ; जुळूमाची तो तू माझ्या हृदयावर केलास!
विचार केला आता आपले ओठ बंद ठेवावेत
आणि तुझ्या धगधगणार्या आठवणीनी ह्या दिलाचे मनोरंजन करावे !
No comments:
Post a Comment