सुनता हैं गुरु ज्ञानी .....संत कबीर

सुनता हैं गुरु ज्ञानी गगन में,

आवाज हो रही झिनी झिनी - (धृ)

 

पाहिले  याये नाद बिंदु से,

पीछे जमया पानी हो जी

सब घट पूरण बोली रह्या है,

अलख पुरुष निर्बानी हो जी ll 1 ll

 

वहां से आया पता लिखाया,

तृष्णा तौने बुझाई ..

अमृत छोडसो विषय को धावे,

उलटी फाँस फंसानी हो जी ll 2 ll

 

गगन मंडलू में गौ भी आनी

भोई पे दही जमाया...

माखन माखन संतों ने खाया,

छाछ जगत बापरानी हो जी ... ll 3 ll

 

बिन धरती एक मंडल दीसे,

बिन सरोवर जूँ पानी रे

गगन मंडलू में होए उजियाला,

बोल गुरु-मुख बानी हो जी ll 4 ll

 

ओऽहं सोऽहं बाजा बाजे,

त्रिकुटी धाम सुहानी रे

इडा पिंगला सुखमन नारी,

सुनत भजन पहरानी हो जी ll 5 ll

 

कहत कबीरा सुनो भई साधो,

जानी अगम के बानी रे..

दिन भर रे जो नज़र भर देखे,

अजर अमर वो निशानी हो जी ... ll 6 ll

 

गुरु कृपा झालेल्या माणसाला

अवकाशातील सुमधुर पवित्र आवाज ऐकू येतात

(ईश्वरी संकेत समजतात )

 

(विश्वात ) पहिल्यांदा आला स्वर्गीय संगीताचा बिंदू

पाठोपाठ आले पाण्याचे प्रवाह

सर्व जग विद्वान म्हणतात असेच झाले

जग निर्माता मात्र काहीच बोलत नाही !

 

तिथून आला लिहलेला पत्ता

(जन्म कोठे व्ह्यायचा हे वरच ठरले )

तहान सर्वांची भागवली (वास्तल्याची )

अमृत सोडून विषयाला जवळ केले

काढून टाक गळ्यातला फास नाहीतर

स्वताच्या जाळ्यात फसशील !

 

गगन मंडळात द्यानाचे दुध काढले

त्याने (देवाने ) सर्वांसाठी दही बनवले

संतानी घुसळून लोणी खाऊन टाकले

पातळ ताकावर जगाने समाधान मानले !

 

धरती च्या जागी फक्त एक गोल दिसे

सरोवर फक्त पाणी रे

गगन मंडळ उजळून निघते

( कृपा झालेल्याला ) असे गुरूची वाणी सांगते !

 

मी माझा ( स्वार्थीपणाचा ) बाजा वाजतो

असे   तृप्त मन ( शांत अंतर्मन ) फार मनोहर रे

इडा पिंगळा सुखामना ह्या ( उर्जा ) मुक्तपणे वावरतात

भक्ती पर भजने ऐकल्यानंतर !

 

कबीर म्हणतो ; शहाण्या माणसांचे ऐक

त्यांची वचने अमर असतात

ज्ञानी ( पुरुष ) जे सामान्य   लोकं दिवसभर बघतात ते एका नजरेत बघतो

आणि त्यांनी केलेल्या गोष्टी अजरामर होतात !