रंजिश ही सही.....अहमेद फराद

रंजिश ही सही, दिल ही दुखाने के लिए आ
आ, फिर से मुझे छोड़ के जाने के लिए आ

पहले से मरासिम1 न सही, फिर भी कभी तो
रस्मो-रहे-दुनिया ही निभाने के लिए आ

किस-किस को बताएँगे जुदाई का सबब हम
तू मुझसे ख़फ़ा है, तो ज़माने के लिए आ

अब तक दिले-ख़ुशफ़हमको हैं तुझसे उमीदें
ये आख़िरी शम्ऐं भी बुझाने के लिए आ

इक उम्र से हूँ लज़्ज़ते-गिरिया3 से भी महरूम
ऐ राहते-जां मुझको रुलाने के लिए आ

कुछ तो मेरे पिन्दारे-मुहब्बत4 का भरम रख
तू भी तो कभी मुझको मनाने के लिए आ

माना कि मुहब्बत का छुपाना है मुहब्बत
चुपके से किसी रोज़ जताने के लिए आ

जैसे तुम्हें आते हैं न आने के बहाने
ऐसे ही किसी रोज़ न जाने के लिए आ

भले छळ  होऊ दे , पण माझे दिल दुखावण्यासाठी तरी ये

परत ये , मला सोडून जाण्याकरता तरी ये 

आपल्या पूर्व सहवासाच्या आठवणींनी  नाही तरी

दुनियेचे व्यवहार पाळण्आ साठी तरी ये

कुणाकुणाला सांगू आपल्या वियोगाची   कारणे

माझ्यावर रागावली असलीस तरी दुनियेसाठी तरी ये

थोड्याफार आशांमुळे  मला होत असलेल्या वेदना

आशांच्या  शेवटच्या ज्योतीवर फुंकर घालण्यासाठी तरी ये

कैक वर्षांपासून सहानभूती आणि प्रेमाला दुरावलेला मी

ये प्रिये , मला रडवण्यासाठी तरी ये

थोडा तरी माझ्या उत्कट प्रेमाचा आदर कर

तू पण मला कधीतरी मनावान्या करिता ये

अहमेद  फराद 

चराग-ए-तूर जलाओ-- सागर सिद्दीकी

चराग-ए-तूर जलाओ  बड़ा अँधेरा है

ज़रा नकाब उठाओ  बड़ा अँधेरा है 

मुझे खुद अपनी निगाहों पे ऐतमाद नहीं

मेरे क़रीब न आओ बड़ा अँधेरा है

वो जिन  के होते हैं खुर्शीद आसमानों में

उन्हें कहीं से बुलाओ बड़ा अँधेरा है

अभी तो सुबह के माथे का रंग काला है

अभी फरेब न खाओ बड़ा अँधेरा है

न्यानाचा उजेड लावा खूप अंधार आहे

जरा पडदा बाजूला सरकवा खूप अंधार आहे

माझा स्वतच्या डोळ्यांवर विश्वास नाही

माझ्या जवळ येऊ नको खूप अंधार आहे

ज्यांच्या सुर्य अस्तनीत असतो

त्यांना कोठूनतरी बोलवा खूप अंधार आहे

आत्तातरी सगळ्यांच्या कपाळावर काळा रंग आहे
आत्ता फसले जाऊ नका खूप अंधार आहे

सागर सिद्दीकी 



दुसरया  ब्लॉगवरून 

जब उस ज़ुल्फ़ की बात चली ....खातिर ग़ज़नवी

जब उस ज़ुल्फ़ की बात चली
ढलते ढलते रात ढली
उन आंखों ने लूट के भी
अपने ऊपर बात न ली
शम्अ का अन्जाम न पूछ
परवानों के साथ जली
अब भी वो दूर रहे
अब के भी बरसात चली
'ख़ातिर' ये है बाज़ी-ए-दिल
इसमें जीत से मात भली

जेव्हा तिच्या केश संभारा विषयी चर्चा चालू झाली

बोलता बोलताना रात्र ढळून  गेली !

तिच्या डोळ्यांनी (मला ) लुटुन  सुद्धा

आपल्यावर आरोप येउ दिला नाहि!

ज्योतीचा परिणाम विचारू नको

पतंगाला घेऊन ती एकत्र  जळालि  (जळते) !

अजून सुद्धा  ती दूर राहिली तरी

पाऊस  पडायला  अडचण नाही आली !

'ख़ातिर'प्रेमासाठी बाजी लावणार्यातला असला तरी

ह्या वेळी विजया पेक्षा हारच बरी !

 .खातिर ग़ज़नवी 

आए कुछ अब्र कुछ शराब आए-फ़ैज़ अहमद फ़ैज़

आए कुछ अब्र कुछ शराब आए
उस के बाद आए जो अज़ाब आए
बाम-ए-मीना से माहताब उतरे
दस्त-ए-साक़ी में आफ़ताब आए
हर रग-ए-ख़ूँ में फिर चराग़ाँ हो
सामने फिर वो बेनक़ाब आए
उम्र के हर वरक़ पे दिल को नज़र
तेरी मेहेर-ओ-वफ़ा के बाब आए
कर रहा था ग़म-ए-जहाँ का हिसाब
आज तुम याद बेहिसाब आए
न गई तेरे ग़म की सरदारी
दिल में यूँ रोज़ इन्क़लाब आए
जल उठे बज़्म-ए-ग़ैर के दर-ओ-बाम
जब भी हम ख़ानाख़राब आए
इस तरह अपनी ख़ामोशी गूँजी
गोया हर सिम्त से जवाब आए
'फ़ैज़' थी राह सर बसर मंज़िल
हम जहाँ पहुँचे कामयाब आए

काही ढग आले (संशय ) ,त्यानंतर मदिरा आली (नशा )

त्या नंतर जे आले ते दुर्भाग्य आलें !

स्वर्गाच्या गच्चीतून चंद्रकिरण अवतरले

माझ्या पेल्यामधुन सूर्यप्रकाश उगवला  !

माझ्या नसनसा मधून गरम रक्त सळसळले

जेव्हा ती माझ्या समोर आली !

दुखांचा हिशोब मांडत असताना

तिची  आठवण  अगणित वेळा  आली !

तिच्या  दुखाची गहनता (थोडीसुद्धा ) कमी नाही झाली

जरी हृदयात अगणित वेळा क्रांतीचे विचार आले !

अशा प्रकारे माझ्या उदासीचे  पडसाद उमटले

आणि  सर्व दिशातून त्याची  प्रतिबिंबे   आली !

फैज  ने आपल्या ध्येयावर लक्ष केंदित केले

 जिथे पोहोचलो तिथे यशस्वी झालो !( जे काही मिळाले त्याला यश मानले!)

 फ़ैज़ अहमद फ़ैज़

रौशन जमाले यार से --हसरत मोहानी

The poetry of Hasrat is known for its pure depiction of beauty. But it is absolutely incredible to know that he wrote most of these Ghazals while serving a one year rigorous imprisonment sentence. He along with his political Guru – Bal Gangadhar Tilak were the two freedom fighters persecuted by the British. Hasrat had to do backbreaking labor during the entire day and this is the period when he wrote his greatest Love poems. He has also penned “Chupke Chupke Raat Din” – the signature Ghazal of Ghulam Ali.

Raushan jamaal-e-yaar se hai anjuman tamaam
dahakaa huaa hai aatish-e-gul se chaman tamaam

सुंदर प्रेयसीच्या आगमनाने सारी मैफिल उजळून निघाली ;
जसा सुर्याफुलान्वाराच्या कोवळ्या उन्हाने सारी बाग उजळून निघते !

hairat Guruur-e-husn se shoKhii se iztaraab
dil ne bhii tere siikh liye hai.n chalan tamaam

त्या रूप गर्वितेपुढे मी आश्चर्य चकित होतो; मदमस्त चनचल्तेपुदे  बावरून जातो;
ती दुनियेच्या गरजे प्रमाणे अंत रंग बदलायला शिकली आहे !

allaah re jism-e-yaar kii Khuubii ke Khud-ba-Khud
ra.ngiiniyo.n me.n Duub gayaa pairaahan tamaam
अल्लाने तिला इतकी रूपवान बनवले आहे कि तिच्यासारखी तीच ;
तिच्या तेजस्वी कांती पुढे तिच्या भरजरी अंगरख्याचे रंग फिके दिसतात !

dekho to chashm-e-yaar kii jaaduu nigaahiyaa.N
behosh ik nazar me.n hu_ii anjuman tamaam

तिच्या डोळ्यातून निघणार्या जादूभर्या कताक्ष्यांकडे पहा ;
तिच्या  एखाद्या नजरेने  पूर्ण मैफिल बेहोष होऊ शकते!

sheereen yeh naseem hai soz-o-gudaaz-e-Miir
hasrat tere sukhan pe hai lutf-e-sukhan tamaam

आवेग , अभिलाषा , दर्द. अंगार ; कोमलता भले मीरच्या शायरीत (योग्य प्रमाणात) असतील ;
हसरत ( हसरत मोहनी ) तुझ्या शब्दांमदध्ये चातुर्य ; सौन्दर्य  आणि आनंद आहे !

(Hasratji is praising himself, Meer may be great if you want to enjoy Urdu shayrai you must also listen Hasarat Mohani!)
हसरत मोहानी

चुपके-चुपके रात दिन - हसरत मोहानी

चुपके-चुपके रात दिन आँसू बहाना याद है
हमको अब तक आशिक़ी का वो ज़माना याद है
गुपचुपपणे दिवसरात्र अश्रू ढाळणे आठवत आहे , 
मला अजूनसुद्धा प्रेमाचे जुने दिवस आठवत आहेत !
बा-हज़ाराँ इज़्तराब-ओ-सद हज़ाराँ इश्तियाक़
तुझसे वो पहले-पहल दिल का लगाना याद है
हजारवेळा उतावीळ वाटणे आणि लाखोवेळा आठवण काढणे 
.तुझ्या बरोबर हृदयाच्या तारा  केव्हा जुळल्या ते आठवत आहे !
तुझसे मिलते ही वो बेबाक हो जाना मेरा
और तेरा दाँतों में वो उँगली दबाना याद है
तू भेटल्यानंतर माझे अचानक धीट होणे  
आणि तुझे दातांमध्ये करंगळी चावणे आठवत आहे !
खेंच लेना वो मेरा परदे का कोना दफ़अतन
और दुपट्टे से तेरा वो मुँह छुपाना याद है
पडद्याचा कोपरा अचानक ओढून तुझ्याकडे कटाक्ष टाकणे  
आणि दुपट्याने तू तोंड झाकून घेण आठवत आहे !
जानकार सोता तुझे वो क़स्दे पा-बोसी मेरा
और तेरा ठुकरा के सर वो मुस्कराना याद है
 जाणुन बुझुन तुला पायाने धक्का देण  
आणि तू अवेरुन चेहऱ्यावर आणलेल  हासू  आठवत आहे !
तुझको जब तन्हा कभी पाना तो अज़ राहे-लिहाज़
हाले दिल बातों ही बातों में जताना याद है
तुला एकांतात भेटण्याची संधी मिळाल्यानंतर  
बोलता बोलता हृदयाची अवस्था तुझ्या कानावर घालणे आठवत आहे !
ग़ैर की नज़रों से बच कर सबकी मरज़ी के ख़िलाफ़
वो तेरा चोरी छिपे रातों को आना याद है  
बाहेरच्यांच्या नजरा चुकवून सगळ्यांच्या मर्जीविरुद्ध
  ते तुझे लपून छपून रात्री येण  आठवत आहे !
आ गया गर वस्ल की शब भी कहीं ज़िक्रे-फ़िराक़
वो तेरा रो-रो के मुझको भी रुलाना याद है
मिलनाच्या रात्री निरोप घेण्याचा प्रसंग आल्यानंतर  
तुझे रडून रडून मला रडवणे   आठवत आहे !
दोपहर की धूप में मेरे बुलाने के लिए
वो तेरा कोठे पे नंगे पाँव आना याद है
दुपारच्या उन्हामध्ये माझ्या बोलावण्यासाठी  
तुझे गच्चीवर अनवाणी येण   आठवत आहे !
देखना मुझको जो बरगश्‍ता तो सौ-सौ नाज़ से
जब मना लेना तो फिर ख़ुद रूठ जाना याद है
माझ्याकडे प्रेमाने आणि गर्वाने टाकलेले कटाक्ष  
पाहिजे तेव्हा मला मनवणे  आणि पुन्हा रुसून बसणे आठवत आहे !
चोरी-चोरी हम से तुम आ कर मिले थे जिस जगह
मुद्दतें गुज़रीं पर अब तक वो ठिकाना याद है
गुपचुपपणे  जिथे आपण भेटले होतो  
खूप वर्ष झाली पण ते ठिकाण   आठवत आहे !
बावजूदे-इद्दआ-ए-इत्तिक़ा ‘हसरत’ मुझे
आज तक अहद-ए-हवस का वो ज़माना याद है 
हसरत खूप संयमी असल्याचा दावा करत असला तरी
नवथर वयातील तो आवेगाने वहावत गेल्याचा काळ  आठवत आहे!

  हसरत मोहानी

मोहब्बत करने वाले ...हाफिज होशियारपुरी

मोहब्बत करने वाले कम न होंगे,
तेरी महफ़िल में लेकिन हम न होंगे।
प्रेम करणारे कमी नसतील
पण तुझ्या मैफिलीत आम्ही मात्र नसू !

ज़माने भर के ग़म या इक तेरा ग़म,
ये ग़म होगा तो कितने ग़म न होंगे।दुनिया भराची दुखे किंवा तुझे एक दुख
एक दुख असेल तर बाकीची दुखे असणार नाहीत !


दिलों की उलझने बढती रहेंगी,
अगर कुछ मशवरे बा-हम न होंगे।
हृदयाची धडधड वाढतच राहील
उभयतांची सल्लामसलत नाही झाली तर !


अगर तू इत्तेफ़ाक़न मिल भी जाए,
तेरी फ़ुर्कत के सदमें कम न होंगे।
जरी तू अपघाताने मिळालीस
तुझ्या वियोगाच्या वेदना कमी नाही होणार !


"हाफ़िज़" उनसे मैं जितना बदगुमां हूँ,
वो मुझसे इस क़दर बरहम न होंगे।
(मी ) हाफिज तिच्याबद्दल इतका संशयी आहेतिचा माझ्यावरचा संताप नक्कीच कमी असेल !
हाफिज होशियारपुरी

पत्ता-पत्ता बूटा-बूटा ...मीर तक़ी 'मीर'

पत्ता-पत्ता बूटा-बूटा हाल हमारा जाने है ।
जाने न जाने गुल ही न जाने बाग़ तो सारा जाने है॥
पान न पान ; झुडुप अन झुडुप माझी अवस्था जाणतात
माहित नसेल गुलाबालाच फक्त ; बाकी सर्व बागेला माहिती आहे

लगने न दे बस हो तो उस के गौहर-इ-गोश को बाले तक ।
उस को फलक चश्म-ए-माह-ओ-खुर के पुतली का तारा जाने है ॥१॥

तिच्या कार्नाफुलाना जी गोष्ट माहित आहे ; ती तिच्या कानांपर्यंत पोचली नाही
जी गोष्ट तिच्या चंद्रासारख्या डोळ्यातील बाहुलीला माहिती आहे  (पण तिला माहिती नाही )

आगे उस मुताकब्बिर के हम खुदा खुदा किया करते हैं ।
कब मौजूद खुदा को वो मघरूर खुद-आरा जाने है ॥२॥
त्या रुप्गार्वितेसमोर आम्ही देवाचे जरी गोडवे गायले
ती स्वताच्या स्तुतीत मग्न असल्याने त्या कडे दुर्लक्ष करते

आशिक़ सा तो सादा कोई और न होगा दुनिया में ।
जी के ज़ान को इश्क में उस के अपना वारा जाने है
प्रेमिकाइतका  सरळ (साधा ) दुनियेत कोणी नसेल
ज्याला तिच्या प्रेमासाठी जीव देणे सुद्धा महिति आहे

चारागरी बीमारी-ए-दिल की रस्म-ए-शहर-ए-हुस्न नहीं ।
वरना दिलबर-ए-नादाँ भी इस दर्द का चारा जाने है ॥४॥
आजारी  दिलावाराचा उपाय त्या सुंदरीला माहिती नाही असे नाही
माझ्या वेड्या हृदयाला सुद्धा ह्यावरची दवा माहिती आहे

क्या ही शिकार-फरेबी पर मघरूर है वो सय्याद बच्चा ।
तैर उड़ते हवा मैं सारे अपनी उस्सारा जाने है ॥५॥
कुशल शिकारी आहे ती एका शिकारयाची मुलगी
पक्ष्याला आपल्या मर्यादा माहित असल्याने आकाशात उडून जावे लागले

मेहर-ओ-वफ़ा-ओ-लुत्फ़-ओ-इनायत एक से वाक़िफ इनमें नहीं ।
और तो सब कुछ तंज़-ओ-किनाया रम्ज़-ओ-इशारा जाने है ॥६॥
प्रेम काळजी ,अनुकंपा ह्या तिला माहितीच नाहीत
कुचेष्टा , थट्टा , नखरेलपणा ह्याच गोष्टी तिला माहिती आहेत

क्या क्या फ़ितने सर पर उसके लाता है माशूक़ अपना ।
जिस बेदिल बेताब-ओ-तवां को इश्क़ का मारा जाने है ॥७॥
तिच्या विविध नखर्यांमुळे होणारी उत्तेजना
उत्कट प्रेमिकाचे हृदयच जाणू शकते

आशिक़ तो मुर्दा ही हमेशा जी उठाता है देखे उसे ।
यार के आ जाने को यक़ायक़ उम्र दोबारा जाने है ॥८॥
प्रेमी तर मृतच आहे तिला बघितले नाही तर
प्रेयाशिच्या येण्याने अचानक त्याला दुसरी जिंदगी मिळते

रखानों से दीवार-ए-चमन के मूंह को ले हैछिपा यानी ।
उन सुराखों के टुक रहने को सौ का नज़ारा जाने है ॥९॥
तिचा सुंदर चेहरा ती इतरांपासून सर्वप्रकारे लपवीत असते
तिच्या सौदर्याची  एक झलक शेकडोंना आकर्षित करते हे तिला माहित आहे

तशना-ए-खून है अपना किअना 'मीर' भी नादाँ तल्खीकाश ।
दम-दार आब-ए-तेघ को उस के आब-ए-गंवारा जाने है ॥१0॥
मीर इतका उद्धट आणि मूर्ख ; तिचा हिंस्त्रपणा लक्ष्यात येत नाही
आपले रक्ताने भरलेली सुरई उंची मदिरा म्हणून भेट द्यायची त्याची तयारी आहे

गुलों मे रंग भरे...फैज़ अहमद फैज़

Continuing with Faiz... another 'sweet' ghazal, often sung. The radif 'Chale' can, depending on construction, be used in the Indicative mood (as a declaratory statement), as well as in the subjunctive (expressing a wish) mood, leading to a delicious ambiguity in some of the shers.


गुलों मे रंग भरे, बाद-ए-नौबहार चले
चले भी आओ कि गुलशन का कारोबार चले

"let the blooms fill with colour, let the first zephyr of spring flow
do come over, so the garden can get on with its daily business"

 

फुलामध्ये रंग भरुदे ; वसंतातल्या कोवळ्या वाऱ्याच्या लहरी वाहू  देत

तू  (लौकर ) येच , त्यामुळे बागेचे रोजचे कारभार चालू राहतील !

A plea directed at the Beloved, obviously.

A straightforward sher, the beauty of it lies in the way the first line, at first, sounds like the expression of a simple wish - may colour fill the flowers, etc. - the 'normal' sort of wish you would expect a poet to make. It is only when the second line hits you (and in the typical oral tradition of urdu poetry, this would happen after numerous repetitions of the first line, while the suspense builds up) that you realise that what the first line seemed to be wishing for is, in fact, nothing more than the 'day-to-day business' (कारोबार) of a garden, and what the poet actually desires is for is for the Beloved to come over to the garden, so that its 'normal activities' can 'proceed normally'!

It is only then that the actual compliment implied - that in the absence of the Beloved, things are 'held in abeyance' in the garden - becomes clear!

SO much more romantic than simply telling the Beloved that she brings colour and freshness into his life, isn't it?


कफ़स उदास है यारों सबा से कुछ तो कहो
कहीं तो बह्र-ए-खुदा आज ज़िक्र-ए-यार चले

"Gloom reigns in the cage, my friends; do say something to the breeze
somewhere, for God's sake, (there must be) discussion about the Beloved today!"

बंधनात उदास आहे (मी ) मित्रानो ; वायुलाहारीबरोबर काही तरी बोला

कुठेतरी देवाशपथ माझ्या प्रियतमे विषयी चर्चा होऊ द्या !

We return to the familiar 'kafas-gulshan' stylisation of a bird caged away from its garden (by implication, the lover separated from his Beloved).

"The cage is sad", he says, implying that the inhabitant of the cage (the poet himself) is dejected... and as a 'remedy' to his sorrow, he urges his friends to make a request the breeze - that it should seek out a location where the Beloved is being discussed. The implication being that his imprisonment would become bearable, if he could even enjoy a breeze that comes from such a place, and hence has picked up strains of this conversation along the way. Definitely hyperbole, but nice!

'bahr' is a Persian preposition, conveying a sense of 'on account of', or 'for the sake of'. Bahr-e-Khudaa would translate almost literally as the exclamatory 'for God's sake!'

कभी तो सुब्ह तेरे कुन्ज-ए-लब से हो आगाज़
कभी तो शब् सर-ए-काकुल से मुश्कबार चले

"(at least once) let the dawn commence from the corner of your mouth
(at least once) let the night be rendered fragrant by your curled tresses"

 

एकदातरी पहाटेची सुरवात तुझ्या ओठांच्या कोपरापासून होऊ दे ( पहाटेच्या चुंबनाने )

एकदातरी रात्र तुझ्या काळ्याभोर  केसांच्या सुगंधाच्या बेहोशीत सरू दे !

 

'i wish there was at least some occasion when the morning was "set into motion" or "inaugurated" by the corner of your mouth' is how the first line literally reads.

To be woken up by a morning kiss from the Beloved seems almost too much to ask for, in the general scheme of things in the Ghazal universe!

बड़ा है दर्द का रिश्ता, ये दिल गरीब सही
तुम्हारे नाम पे आएंगे गमगुसार चले

"the ties of pain run deep; poor as this heart is
comfort-givers will come along, thanks to your name"

 

खूप दुखी करणारे हे नाते आहे ; हृदय उदास झाले

पण तुझ्या प्रसिध्द नावामुळे,  सहानभूती दाखवणारे अनेकजण भेटतील !

What a beautiful sher! I've read some truly ridiculous interpretations of this one on the internet, though!

In effect, the sher wears a sadly sarcastic note - the poet informing the Beloved about the deep fraternity that exists among those who have suffered the pain of her unfaithfulness... hence, even though his impecunious heart has little to offer to anyone, the mere spreading of the word that his pain is caused by the Beloved will cause (similarly suffering souls) to rush to his comfort!

There is a slight poetic rearranging of words in the second line which makes this (otherwise simple) meaning a little difficult to catch - the 'aayenge' is actually to be read after the final 'chale' as 'chale aayenge' (or 'will come over').




जो हम पे गुजरी सो गुजरी मगर शब्-ए-हिजरां
हमारे अश्क तेरी आकबत संवार चले

"i may have endured whatever i endured, but (on the) night of separation!
my tears left your future course adorned"

मी जे सहन केले ते केले ; पण निरोपाच्या रात्रीच्या वेळीचे

माझ्या डोळ्यातले आसू , तुझ्या प्रसिद्धीत नक्कीच भर घालतील !

The implication (probably) being that (publicity about) the poet's copious tears during the night of separation would tend to further enhance the fame of the Beloved.

In an alternative reading, the sher is addressed to the 'shab-e-hijraan' itself - and the poet says that his tears would adorn the future of the (henceforth famous) 'night of separation'!

In either interpretation, it is sweet.


हुज़ूर-ए-यार हुई दफ्तर-ए-जूनून की तलब
गिरह मे लेके गरेबां के तार-तार चले

"The Court of the Beloved (conveyed) the desire for (seeing) the 'documentation of infatuation'
(Tied) in a knot (I carried) the tatters of (my) collar"

प्रेमिकेने प्रेमाचे पुरावे घेऊन न्यायालयात बोलावले असताना

(रागाने फाडल्या गेलेल्या ) माझ्या कॉलरच्या तुकड्यांची गाठच  मी सादर  करू शकलो !


There is such delicious abjectness here... The Beloved's Court commands that the 'case file' proving the (poet's) infatuation be produced before it; the poet carries a small pouch containingthe knotted remains of his collar, which he has (in the time-honoured 'chak-e-garebaan' stylisation of Urdu poetry) torn to bits in amorous frenzy.

'Daftar' is now used colloquially to mean 'office', but originally stood for a 'file' or 'folder' containing official papers, such as a legal brief. In Indian Government offices, there are still some persons nominally employed as 'daftaris' who are supposed to file papers and diarise their movement (although they usually just hang about eating peanuts and chewing paan!). The French word 'bureau' (now meaning office) has a similar etymology, i believe. So does the word 'budget' which originally stood for a bag containing official papers.




मकाम कोई फैज़ राह मे जचा ही नही
जो कू-ए-यार से निकले तो सू-ए-दार चले

"no location/station en route caught the fancy, Faiz
after quitting the Beloved's lane, (I) walked on (directly) towards the gallows"

 

वाटेवरच कुठलंच स्थळ फैजला मोहवू शकल नाही

प्रेमिकेच्या घरापासून तडक तो फाशीच्या स्तंभाकडे निघून गेला !

 

Another beautiful Maqta by Faiz...

Apart from the Beloved's lane, the poet has little interest in setting up abode anywhere; banishment from that privileged neighbourhood is as good as a sentence of death!

फैज़ अहमद फैज़