मला बऱ्याचदा असं वाटतं .....!
दिवार मधे बच्चन जेव्हा गोदामाला कुलुप लावून किल्ली पीटरच्या खिशात टाकतो, निळ्या शर्टला पुढून बेंबीजवळ गाठ मारतो, खुर्चीत पाय लांब करुन बसतो, तोंडातली बिडी डावीकडून उजवीकडे सरकवत, डेडली नजर पीटरकडे टाकून, डेडली आवाजात "पीटर, तुम मुझे गली गली ढूँढ रहे हो और मैं यहाँ तुम्हारा इंतजार कर रहा हूँ....अब ये ताला तुम्हारे जेब से चाबी निकालके मैं ही खोलूँगा..." असं म्हणतंय ना तेव्हा आजही वाटतं, आयला हे असं करायचंय मला...
कधी कधी भर डोळ्यादेखत सगळीकडे चाललेली लुटालूट बघितली की गोदीमधून बाहेर येतानाचा युनूस परवेझ व बच्चन आठवतो, "चाचा, अगले हफ्ते और एक कूली पैसे देने से इन्कार करेगा..." जबरदस्त बंडखोरीचा इशारा, अत्यंत थंड आवाजात !
वाटतं आपणही असंच म्हणायला हवं अशा परिस्थितीत !
शोले मधे दोस्तीखातर वीरुला टॉस करताना नेहमी गंडवत राहणारा जय मनात घर करुन बसलाय रे. वाटतं मैत्री, दोस्ती अनमोल चीज आहे. अशीच सांभाळायला हवी.
कालियामधला बच्चन... परवीनला घेऊन नाचतोय आणि प्राणच्या भेदक, करारी नजरेला आपली हसरी नजर मिळवून, प्राणला सांगतो, "तुम साथ हो जब अपने, दुनिया को दिखा देंगे, हम मौत को जीने के, अंदाज सिखायेंगे...."
वाटतं आपणही असंच आव्हान स्विकारायला हवं आणि आव्हान द्यायलाही हवं !
सत्ते पे सत्ता मधे भावांना सांभाळणारा बच्चन...."प्यार तुम्हें किस मोड पे ले आया..." किंवा "हम तो सात रंग हैं, ये जहाँ रंगीन बनायेंगे..." असलं ठणकावून सांगणारा बच्चन ! वाटतं आपणही असाच कॉन्फिडन्स द्यायला हवा !
सिलसिला मधला बच्चन ! "दिल कहता है, हर एक रस्म आज मिटा दे, दिवार जो हम दोनो में हैं आज गिरा दे, क्यूं दिल में सुलगते रहे ? लोगों को बता दे, हाँ हमको मोहब्बत हैं, मोहब्बत हैं, मोहब्बत ! "
अशीच गच्च भरलेल्या आवाजात प्रेमाची कबूली देऊन टाकावीशी वाटतं ! पण बच्चन आधीच ते करुन बसलेलं असतं.
जंजीर....पायानं खुर्ची ढकलून शेरखानला सांगतो," ये पुलिस स्टेशन हैं, तुम्हारे बाप का घर नही, जब तक बैठने को कहाँ नही जाता चुपचाप खडे रहो..."
वाटतं की आपणही अशीच खुर्ची लाथाडून भिरकावून द्यावी....
सगळं सगळं अगदी अस्संच वाटतं....
सगळ्यांनाच.....
जन्मदिन शुभेच्छा अमितजी
आम्हाला जे वाटत ते करत आल्याबद्दल...
No comments:
Post a Comment