घेई छंद मकरंद.....चारुदत्त

घेई छंद, मकरंद, प्रिय हा मिलिंद

मधुसेवनानंद स्वच्छंद, हा धुंद

मिटता कमलदल होई बंदी भृंग;

परि सोडिना, ध्यास, गुंजनात दंग

 

 

 

एक स्वच्छंदी भ्रमर (भुंगा) मध प्राशन करण्यात धुंद असताना

संध्याकाळी कमळाने  आपल्या पाकळ्या मिटून घेतल्यावर बंदी झाला

पण तो धुंद अवस्थेत मधु सेवनच करीत राहिला

 

A good explanation from net:

 

The poet has captured in such a short song, the life of any living creature. In an ideal world, the honey bee would still drink the nectar, but keeping in mind the time of the sunset and will escape before the flower closes itself. This would mean that we should still chase our goals - career, wealth generation, etc., we should still care for our loved ones - but we should be detached from them. When the time comes, we should be able to let go all these things. But in the real world, each one of us is so much attached to our worldly belongings, that we don't realize we will remain trapped if we keep doing the same things without detaching ourselves.

The sunset here implies the fag end of life. This is when one is supposed to seclude oneself from the worldly attractions, failing which, the being can't escape - it has to be reborn (the next sunrise) with the hope that it realizes there's an escape route from the nectar before the sun sets again. If it doesn't realize this, it will again engross itself in the nectar and be trapped there forever (i.e. the soul will keep stuck in the cycles of birth and death).

[03/11, 3:24 pm] Charudatta: The explanation is really good.

हें गाणं असं आहे
घेई छंद मकरंदप्रिय हा मिलिंद मधुसेवनानंद स्वच्छंद धुंद 
घेईपासून धुंदपर्यंत एकच वाक्य आहे - मकरंद आवडणारा हा भुंगा नादानें स्वच्छंद आणि धुंद होऊन मध पिण्याचा आनंद घेतो आहे.
पण गातांना शब्दांची मोडतोड झाल्यामुळें मकरंद आणि प्रिय हे दोन निराळे शब्द असल्यासारखं वाटतं .
[03/11, 3:24 pm] Charudatta: गुंजनांत दंग म्हणजे गाण्यांत दंग , मधुसेवनात नव्हे . मधुसेवनामुळें आनंदित होऊन भुंगा गुणगुणतो म्हणजे गातो अशी कल्पना आहे.